Gübre kurutma işlemine giriş

Gübre kurutma, gübre üretim sürecinde önemli bir bağlantıdır. Amacı gübredeki fazla suyu uzaklaştırarak gübrenin kolay saklanması, taşınması ve kullanılması için uygun nem içeriğine ulaşmasını sağlamaktır. Uygun kurutma işlemi yalnızca gübrenin kalitesini sağlamakla kalmaz, aynı zamanda üretim verimliliğini artırır ve enerji tüketimini azaltır.

Tambur kurutma işlemi:

Tamburlu kurutma en yaygın gübre kurutma proseslerinden biridir. Gübre hammaddeleri, besleme cihazı aracılığıyla döner kurutma tamburuna beslenir. Tambur belirli bir açıyla monte edilir ve motor tahrikinin altında yavaşça döner. Tamburun içinde bir kaldırma plakası bulunmaktadır. Tambur döndükçe, kaldırma plakası gübreyi sürekli olarak kaldırıp düşürür, böylece gübre tamburda bir "perde" oluşturur ve sıcak hava ile tamamen temas eder. Sıcak hava, ısı kaynağı cihazı tarafından üretilir ve gübre ile ısı alışverişi yapmak üzere boru hattından tambura girer. Gübredeki nem, sıcak havanın etkisi altında buharlaşır ve su buharına dönüşür, bu daha sonra indüklenen çekiş fanı tarafından tamburun dışına boşaltılır.

Tambur hızı: genellikle dakikada 2-8 devirde kontrol edilir. Hız çok hızlıysa, gübre tamburda çok kısa bir süre kalır ve nemin tamamen buharlaşması için zaman kalmaz, bu da kuruma etkisini etkiler; Hız çok yavaşsa üretim verimliliği düşüktür.

Kurutma sıcaklığı: Gübrenin cinsine ve başlangıç ​​nem içeriğine göre değişir.

Sıcak hava akış hızı: Sıcak havanın akış hızı, ısı transferinin verimliliğini ve suyun buharlaşma hızını belirler. Akış hızı çok hızlı olursa tam kurumamış gübre parçacıkları tamburdan dışarı atılabilir; akış hızı çok yavaşsa kuruma süresi uzayacaktır. Genellikle sıcak havanın akış hızı 3-8 m/s'de kontrol edilir.